Δε ξέρω τι να γράψω... Τεντώνω τα νεύρα των ποδιών μου. Πολύ. Και σταματάω οταν με πιάνει κράμπα. Είναι ωραίο αν και δεν ξέρω γιατί το κάνω.. Νομίζω πως δεν έχω κοιμηθεί για μέρες ενώ ξύπνησα πριν τρεις ώρες. Νομίζω πως περπατούσα για μέρες και δεν σταμάτησα καθόλου ακόμη κι αν ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου για πάνω απο οχτώ ώρες. Έχω ιδρώσει απ' το κρύο που νιώθω. Γελάω με τα χάλια μου, χαμογελάω όταν θυμάμαι τι έκανα και σκέφτομαι πως το πληρώνω τώρα. Γιατί χαμογελάω; Δεν ξέρω. Όταν το δωμάτιο είναι σκοτεινό τα μάτια μου μισοκλείνουν από το πολύ φως και όταν το δωμάτιο έχει φως...τότε δεν ξέρω τι γίνεται γιατί δεν έχω ανάψει καθόλου το φως. Αν θέλεις κάτι, τον κωδικό τον θυμάσαι, γράψε μου. Σε αυτό ελπίζω. και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαρούμενη θα με κάνει το να δω κάτι δικό σου.
Καληνύχτα... Ακόμα κι αν είναι 15:40.

μ.

and when i'm gone just carry on, don't mourn, rejoice every time you hear the sound of my voice, just know that i'm looking down on you smiling and i didn't feel a thing so baby don't feel no pain just smile back.

Τα πόδια μου τρέμουν τόσο πολύ που νομίζω πως τα γόνατά μου θα σπάσουν.
Νιώθω ένα αόρατο χέρι να σφίγγει τους πνεύμονες και την καρδιά μου και ένα πρόσωπο να φυσάει κρύα ανάσα στο πρόσωπό μου,τόσο κρύα που τα χέρια μου είναι τυλιγμένα γύρω από το κορμί μου και νιώθω να παγώνω σιγά σιγά, πως σε λίγο θα πεθάνω..καλησπέρα πόνε...Πραγματικέ πόνε...Τόσο καιρό άκουγα για σένα και νόμιζα πως σε έχω ζήσει...Έκανα λάθος. Καλησπέρα πάντως, καλωσήρθες. Πώς σου φαίνεται η καρδιά μου; Αρκετά αγνή; Χάραξε την με τα νύχια σου, δάγκωσε την με τα δόντια σου και κάνε την ό,τι θες, της αξίζει. Μου αξίζει. Κοιμήσου μαζί μου απόψε, και πόνεσε με όσο κανείς... Πιο πολύ.