Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

Ξέρω. Πως μερικές φορές το τελευταίο πράγμα που θέλεις έρχεται πρώτο. Και ξέρω... Πως μερικές φορές το πρώτο πράγμα που θέλεις δεν έρχεται ποτέ. Και επίσης ξέρω πως το μόνο που έχω να κάνω είναι να περιμένω. Σαν να μην υπάρχει καμία άλλη επιλογή, θα περιμένω. Θα το θεωρήσεις τόσο λάθος... Τόσο.. "για κλάματα". Ειλικρινά, δεν έχεις ιδέα πόσο δεν με νοιάζει η γνώμησου αυτή τη φορά.Εγώ εδώ θα μείνω. Και δεν έχει σημασία πόσες φορές θα πληγωθώ, πόσες φορές θα με διώξεις μακρυά σου. Απλώς θα μείνω.

Iσως να εχεις δικιο.
Αλλα ξερεις ποιο ειναι το σπαστικο?
Οτι καθε φορα που λεω ¨θα τα ξεκινησω ολα απο την αρχη¨, παντα κατι συμβαινει και ολες οι προσπαθιες που εκανα πανε στο διαολο.
Ε και νταξει ρε συ, καποια στιγμη κουραζεσαι.
Καινουρια αρχη, καινουρια αρχη, καινουρια αρχη και παντα μενω στο ιδιο τελος.
Θελω να κανω κατι κακο στον εαυτο μου, θελω να ξεπεσω αγρια, θελω να κινδυνευσω.
Πολυ καιρο το θελω αυτο αλλα δεν ειχα τα κοτσια να το κανω... Φοβομουνα.
Δεν φοβαμαι τωρα. Και γι' αυτό θα μείνω.