Δε ξέρω τι να γράψω... Τεντώνω τα νεύρα των ποδιών μου. Πολύ. Και σταματάω οταν με πιάνει κράμπα. Είναι ωραίο αν και δεν ξέρω γιατί το κάνω.. Νομίζω πως δεν έχω κοιμηθεί για μέρες ενώ ξύπνησα πριν τρεις ώρες. Νομίζω πως περπατούσα για μέρες και δεν σταμάτησα καθόλου ακόμη κι αν ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου για πάνω απο οχτώ ώρες. Έχω ιδρώσει απ' το κρύο που νιώθω. Γελάω με τα χάλια μου, χαμογελάω όταν θυμάμαι τι έκανα και σκέφτομαι πως το πληρώνω τώρα. Γιατί χαμογελάω; Δεν ξέρω. Όταν το δωμάτιο είναι σκοτεινό τα μάτια μου μισοκλείνουν από το πολύ φως και όταν το δωμάτιο έχει φως...τότε δεν ξέρω τι γίνεται γιατί δεν έχω ανάψει καθόλου το φως. Αν θέλεις κάτι, τον κωδικό τον θυμάσαι, γράψε μου. Σε αυτό ελπίζω. και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαρούμενη θα με κάνει το να δω κάτι δικό σου.
Καληνύχτα... Ακόμα κι αν είναι 15:40.

μ.