Bitemarks and Bloodstains

Because I love you.

Anemone.

Δεν είναι όμορφη,Κωνσταντίνε; Κοίτα τι γλυκιά που είναι! Έτσι θέλω να είναι η Ανεμώνη. Έτσι ακριβώς. Τόσο όμορφη. Αλλά αφού θα είναι παιδί δικό σου,δεν θα΄πρεπε να περιμένω κάτι διαφορετικό,παρα μόνο ομορφιά. Σωστά;

I feel you on my fingertips

Εχτές παρατηρούσα τα δάχτυλά σου. Είναι τέλεια. Τα παρατηρούσα όπως μου χάιδευαν το πρόσωπο. Είναι απαλά... Είναι μαλακά. Είναι τρυφερά... Θέλω να μάθουμε πιάνο...

3129381ν

Σήμερα με ξύπνησε ο ήλιος που μπήκε από τα ξεχασμένα από χτες παράθυρα... Και έπεσε αμέσως στα μάτια μου. Ενοχλητικό... Αλλα έπρεπε να ξυπνήσω.

Κοιμήθηκα με το τζιν και το κοντομάνικο που φορούσα χτες το βράδυ. Ούτε να αλλάξω δεν ήθελα. Και δεν πρόλαβα. Απλά έκλεισα τον υπολογιστή,ξάπλωσα στο κρεβάτι και έκλεισα τα μάτια μου.

Ξέρεις... Σε περίμενα εχθές. Και δεν ήρθες. Γιατί δεν ήρθες,Κωνσταντίνε? Κοιμάμαι μόνο γι΄αυτό πλέον,το ξέρεις... Όταν δεν είσαι εδώ κοιμάμαι για να δω εσένα... Ούτε εκείνη,ούτε κανέναν. Μόνο εσένα... Και ποτέ δεν έρχεσαι... Μου είχες πει πως θα συναντιόμαστε εκεί... Εγώ ποτέ δεν σε βλέπω... Δεν θέλεις να έρχεσαι? Δεν περνάς καλά σε εκείνο το μέρος? Το μόνο που θέλω, είσαι εσύ. Μην φεύγεις. Αλλά αντιθέτως, έλα. Έλα εκεί που είμαι, έχω ανάγκη να σε δω...

21.2.10

Νυστάζω.
Κάθομαι στο δωμάτιό μου και γράφω... Κάθομαι με ανοιχτά τα μπατζούρια ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου.
Δεν θέλω να κοιμηθώ. Αν και το νιώθω... Νιώθω τον ύπνο να με αγκαλιάζει... Νιώθω τα βλέφαρά μου να βαραίνουν... Και τα δάχτυλά μου να βαράνε με μεγαλύτερη δύναμη το πληκτρολόγιο σχηματίζοντας λέξεις.
Πάω να 'κοιμηθώ'. Επειδή μου το ζήτησες εσύ. Βασικά θα ξαπλώσω με το τζίν και τα ρούχα μου.Και αν καταδεχτεί να έρθει να με πάρει,καλώς. Εάν όχι,θα πιω ντεπόν ή ποστάν.

Θα ξαπλώσω στο κρεβάτι μου σκεφτόμενη τα όσα έγιναν σήμερα και τα όσα θα γίνουν.
Θα σκεφτώ κι εσένα.
Θα σκεφτώ αν με τα δεδομένα της φυσικής μπορεί να υπάρξει τελειότητα όπως η δική σου σε οποιαδήποτε ζωή...
Υπάρχεις,δεν υπάρχεις,υπάρχεις,δεν υπάρχεις,υπάρχεις,δεν...