Που λέγεται Εαμε. Κάθε μέρα μου εκεί είναι τέλεια. Κάθε φορά που βρίσκομαι εκεί είμαι με τον Κωνσταντίνο... Και περνάμε τέλεια... Τρώμε,πείνουμε,ακούμε μουσική... Συναντιόμαστε με όλους τους άλλους... Να έρθω να φάμε σουβλάκια στο καταφύγιο,Κωνσταντίνε;
Όλοι εναντίον του είναι. Μα δεν καταλαβαίνω το γιατί. Γιατί; Γιατί τόση απάθεια; Δεν τον ξέρετε γαμώτο. "Τα έχουμε περάσει κι εμείς". Εσείς τα έχετε περάσει με τον κάθε τυχόντα. Εγώ όχι! Και εν πάσει περίπτωση,αφήστε με να κάνω τα λάθη μου και να μάθω απο αυτά!!
Όμως όχι. Όχι πάλι... Δεν θα τους ξαναφήσω να με επηρεάσουν. Σου το είχα υποσχεθεί,αγαπημένο μου Ημερολόγιο. Θυμάσαι τι είχα πει; Σου είχα ορκιστεί,θυμάσαι; Σου υποσχέθηκα. Δεν θα το ξαναέκανα. Δεν θα τους ξανάκουγα. Δεν θα ξανάφηνα να με επηρεάσουν. Ποτέ... Γιατί εμπιστεύομαι μόνο έσενα πια. Δεν με νοιάζει κανείς τους,εμπιστεύομαι εσένα και μόνο. Καταλαβαίνεις; Δεν θα σε αφήσω. Σ'αγαπώ.
Πρέπει να κλείσω. Παω για διάβασμα,αύριο γράφω Ιστορία. Καλό ταξίδι μικρέ πρίγκιπα. Καλό μάθημα αγαπημένε Κωνσταντίνε. Καλή ξεκούραση αγαπημένο Ημερολόγιο.
