Κυριακή 11 Ιουλίου 2010

δεν υπάρχει τίποτα άλλο

δεν υπάρχει τίποτα άλλο πια νομίζω... μόνο πληγές και απογοήτευση... παντού σημάδια πόνου πάνω στο σώμα μου... τι να κάνω; όλοι οι δρόμοι είναι νεκροί... υπάρχει φόβος άγχος πόνος... πώς να αντιδράσω; τρέχει ο ιδρώτας μου ή κλαίω; νιώθω στην καρδιά μου το αγκάθι, γαμώτο... ο φόβος έχει γίνει αναπνοή μου, έχει κολλήσει ο εγκέφαλός μου... δεν βρίσκω λόγια... γιατί ρε πούστη όλα να τελειώσουν... κοιτάω τα άδεια χέρια... κάποτε τα γέμιζες... οι σκέψεις τρέχουν με χίλια στο μυαλό... δεν...

μ.