Μέχρι να σε βρω

Η βροχή ήρθε πάλι απο εκεί που κανείς δεν το περίμενε, και άρχισα πάλι να την παρομοιάζω με σένα. Γιατί και ΄συ μου λείπεις όπως μου έλειπε αυτή. Και θέλω να ελπίζω πως θα έρθεις και εσύ, όπως ήρθε και εκείνη επιτέλους.
Μου έλειψες. Και είναι αστείο, γιατί όποτε σκέφτομαι τέτοια πράγματα με πιάνουν τα κλάματα χωρίς λόγο... Και με καίνε τα μάτια μου. Και με πονάει η καρδιά μου...

Δεν ξέρω πού δεν ήμουν αρκετή, πού φάνηκα λίγη. Η διαφορά δεν έμοιαζε να σε πειράζει παλιότερα, και αφού είσαι τόσο σίγουρος πως με συγχώρεσες, τι πρόβλημα υπάρχει; Εγώ.
Με έπιασε πάλι η μιζέρια και αρχίζω και κλαψουρίζω. Το ορκίζομαι, ότι θα έπαιρνα τώρα ένα αεροπλάνο να βρεθώ εκεί που είσαι, και θα ρώταγα έναν έναν τους περαστικους μέχρι να σε βρω, μα θα περνούσε τόσος καιρός που μέχρι να φτάσω θα είχες γυρίσει.

Αλλά μην αλλάζεις όταν φεύγεις... Μην αλλάζεις γιατί πονάω....