21.2.10

Νυστάζω.
Κάθομαι στο δωμάτιό μου και γράφω... Κάθομαι με ανοιχτά τα μπατζούρια ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου.
Δεν θέλω να κοιμηθώ. Αν και το νιώθω... Νιώθω τον ύπνο να με αγκαλιάζει... Νιώθω τα βλέφαρά μου να βαραίνουν... Και τα δάχτυλά μου να βαράνε με μεγαλύτερη δύναμη το πληκτρολόγιο σχηματίζοντας λέξεις.
Πάω να 'κοιμηθώ'. Επειδή μου το ζήτησες εσύ. Βασικά θα ξαπλώσω με το τζίν και τα ρούχα μου.Και αν καταδεχτεί να έρθει να με πάρει,καλώς. Εάν όχι,θα πιω ντεπόν ή ποστάν.

Θα ξαπλώσω στο κρεβάτι μου σκεφτόμενη τα όσα έγιναν σήμερα και τα όσα θα γίνουν.
Θα σκεφτώ κι εσένα.
Θα σκεφτώ αν με τα δεδομένα της φυσικής μπορεί να υπάρξει τελειότητα όπως η δική σου σε οποιαδήποτε ζωή...
Υπάρχεις,δεν υπάρχεις,υπάρχεις,δεν υπάρχεις,υπάρχεις,δεν...