And we are going to attempt to communicate with the dead, this song, is called... The ghost... of.... .... you...
Χάθηκα τελευταία... Μα είμαι πάλι εδώ. Δεν είναι ότι δεν μου έφτανε ο χρόνος. Απλώς ήμουν ενταξει. Τωρα που δεν ειμαι καιρος να γραψω. Δεν σκοπευεις να το δεις αυτο, αρα γραφω ελευθερα. Η καθε μερα πλεον δυσκολευει για να βγει. Πριν λιγο καιρο οι ωρες μου φαινονταν δυωρα... Τωρα μου φαινονται μερες. Χθες ο υπνος μου ανυσηχος. Το καταλαβαινα και κατα την διαρκεια του, αλλα οταν ξυπνησα μου το επιβεβαιωσε ο αδερφος μου λεγοντας πως κατι πρεπει να κανω πλεον με εσενα. Μιλουσαμε πολλη ωρα... Μου ελεγε πως πρεπει ή να σου μιλησω για το πως ειμαι ή να σε αφησω να φυγεις. Το πρωτο δεν θελεις να το κανω. Το δευτερο δεν θελω να το κανω εγω. Αρα, συγνωμη Παναγιωτη μα βρισκομαι παλι στα ιδια. Πριν λιγο ξαπλωσα στο κρεβατι ακουγοντας το τραγουδι που με εφερε ως εδω με τους στιχους του... Το δικο σου αγαπημενο που ειχες ανακαλυψει μια Παρασκευη στον υπολογιστη του μαγαζιου. Όταν σου ειπα πως ηταν και το δικο μου αγαπημενο χαμογελασες και .. μετα ακουμπησες .. με τα ... ... χ-χειλη ... σου... τα δικα μ-μου... .
Χθες ήρθες μετά από τόσο κόπο και τόσο καιρό να επισκεφθεις τα όνειρα μου. Δηλαδη οχι ακριβως... Ηρθες να μου επαναλαβεις το τελευταιο βραδυ που σε ειδα. Ωραίο όνειρο το χθεσινό... Χαριτωμένο. Έλα και πάλι σήμερα. Γρήγορα κλείνω σήμερα. Πάω να ξαπλώσω και να προσποιηθώ πως εισαι εδω. ... μα τι στο κακό... η τελευταία πρόταση είναι ειλικρινά για κλάματα...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα