Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

it's not over,it's not over,why is it over?

Σήμερα πέρασα πραγματικά πολύ ωραία.
<3...
Τους αγαπάω όσο δεν κατάφερε κανείς να με κάνει να τον αγαπήσω.
Ο Κωσταντίνος,δεν έφυγε ποτέ από την καρδιά μου.
Αλλά ο Μανώλης μπήκε εκεί μέσα,τόσο γρήγορα.
Μπήκαν & ξαναμπήκαν στην ζωή μου τόσο γρήγορα.
Δεν είναι τυχαίο. Τους εμπιστεύομαι τυφλά. ΤΥΦΛΟΤΑΤΑ.
Είναι τα μόνα άτομα εκτός του αδερφού μου τα οποία ξέρουν...
Και με προστατεύουν.
Το είχε πει. Είχε πει πως θα μου πάρει τον πόνο και πως θα μου φέρει ευτυχία. Πως θα με προστατεύσει. Και το κάνει. Κράτησε τον λόγο του και δεν απέτυχε ποτέ.
Σ'αγαπώ Κωσταντίνε,πιο πολύ απο την ζωή μου.
Κι εσένα,Μανώλη. Πραγματικά. Ευχαριστώ για όλα.

Σε φιλώ. Γιατί νύσταξα.
Καληνύχτα.
Μ.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα