Sleeping with ghosts...

(Where is my mind - Placebo)

Λοιπόν,να'μαι πάλι.
Στο σκοτεινό μου γραφείο.
Πολύ σκοτεινό και πολύ ωραίο.
Γράφω πάλι...
Μου λείπει αφόρητα...
H απουσία του...
Είναι επίπονο το να ζω χωρίς εκείνον εδώ.
sms? Μα τι λες;
Δεν είναι το ίδιο. Ούτε το τηλέφωνο. Δεν είναι καθόλου το ίδιο.
Σαν να ζει ένας άνθρωπος μόνο τρώγοντας τόφου. (όπως είπε ο αγαπητότατος Έντουαρντ μας) Δεν είναι σαν να είναι εδώ να τον αγγίζω για παράδειγμα.
Είναι απλά να τον ακούς.
Όπως τα κινούμενα σχέδια. Ακούς τον Μπομπ τον Σφουγγαράκη. Μα είναι απλά ένας speaker και όταν το πρόγραμμα τελειώσει ο Μπομπ δεν υπάρχει πια.
Έτσι νιώθω. Κενό =(

Μου λείπεις,σ'αγαπώ =(

Σε φιλώ...
Μ.