161292152 x 239203921294821908499928421= (L)

-Πόσο με αγαπάς;
-Δεν ξέρω.
-Γιατί;
-Δεν ξέρω γιατί δεν ξέρω.
-...
-Σ'αγαπώ όσα δευτερόλεπτα έχω ζήσει στην ζωη μου συν όσα κλάσματα του δευτερολέπτου έχω ζήσει.
-Εγώ πάλι σ'αγαπώ όσα δευτερόλεπτα έχω ζήσει στην ζωη μου επί όσα κλάσματα του δευτερολέπτου έχω ζήσει.
-Τότε πάω πάσσο...

Θέλω να έρθει. Πρέπει να έρθει. Για το καλό μου. Μου λείπει. Αφόρητα.

Αγαπημένο μου Ημερολόγιο,θέλω να σου μιλήσω.
Για εκείνη.
Εκείνη,την πρώτη Επαφή.
Ήταν πολύ όμορφα. Όλα με έκαναν να νιώθω όμορφα.
Ακόμη και ο πόνος. Ήταν τέλειος. Ήταν επώδυνο,το ξέρω... Το θυμάμαι.
Ήταν σαν να με έσφαζαν. Και ακόμη δεν του λέρωσα τα σεντόνια με αίμα.
Απλά,είναι εκείνος που αγαπώ. Εκείνος που μου έπιασε το χέρι...
Και μου είπε να μην φοβηθώ να βουτήξω στο κόκκινο αιματηρό ποτάμι του Έρωτα.
Οτί ο πόνος που θα μου προκαλούσε θα έφευγε... Πως όταν θα καταλάβαινε οτι το νιώθω θα με φιλούσε για να τον πάρει.
Και που δεν θα άφηνε κανέναν άλλο να με πονέσει. Ποτέ. Ούτε στην καρδιά,ούτε στο σώμα...
Γιατί όταν ήρθε... Όταν τον άφησα να μπει στο κέντρο του κόσμου μου ανάμεσα στα πόδια μου... Όταν τον άφησα με φίλησε... Τον αγάπησα ακόμα πιο πολύ.
Εχτές φώναξα... Εχτές σφάδαξα. Αλλά εχτές σε αγάπησα πιο πολύ από ποτέ.