Κάτω από την ζεστασιά της ριγέ ζακέτας ξάπλωσα για ακόμη μια φορά. Μπορεί το δέρμα μου να έχει ιδρώσει, όμως η καρδιά μου κρύωνε.... Και θέλησα να την σκεπάσω με το άρωμα σου.
Έκλεισα τα μάτια με την φωτογραφία σου στα χέρια μου... Είναι η μοναδική φωτογραφία που έχω. Δική μας. Είσαι μικρός... Κι εγώ είμαι. Τέλος έκτης τάξης για σένα, τέλος τρίτης για μένα. Βλέπω το χαμόγελο στα χείλη σου... Και το δικό μου... Είσαι τόσο... ... ... ... απερίγραπτος.... Μακάρι να έβρισκα λέξη να περιγράψω... Έστω μία. Μία μονάχα λέξη.

"I love you.
God, I miss you.
And I forgive you."