Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

Repeat yourself,my hands are shaking....

Δεν είμαι καλά... Ξανά.
Δεν μου είναι καθόλου ευχάριστο όλο αυτό - σε ποιόν θα ήταν ποτέ ευχάριστο να έχει δυσκολίες στην αναπνοή του;
Σωματικά, καλά είμαι. Σωματικά και μόνο όμως. Είναι απόλυτα εκνευριστικό! Η μύτη μου δεν μπορεί να αναπνεύσει καλά - αλλά είναι συνηθισμένο αυτό. Αυτό που μου την σπάει περισσότερο είναι το ότι πάντα στην ζωή μου είχα κλειστό το στόμα μου όταν δεν είχα κάτι να πω και τώρα αναγκάζομαι να το ανοίγω πού και πού για να αναπνέω. Η μόνη ευχάριστη εξαίρεση,ήταν τότε που το άνοιγα για να σε φιλήσω. Αλλα όχι, δεν θέλω να το θίξω αυτό το θέμα. Από την στιγμή που δεν έχω την δυνατότητα να κάνω κάτι τέτοιο -να σε φιλήσω- αυτή τη στιγμή, δεν θέλω να το φέρνω στο μυαλό μου. Με στεναχωρεί να θυμάμαι πόσο μεγάλη είναι η απόσταση των ματιών μου απο των δικών σου...


Darling, will you please, take a walk with me?

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα