I want to reconcile the violence in your heart

Σήμερα ήταν η μέρα της παρέλασης.
Και χθες η μέρα της στεφάνωσης.
Πήγα μόνο για να δω τον Μανώλη, τον αδερφό μου & τον Λάμπρο.
Όταν πέρασαν τα Λύκεια πήγα να χαιρετήσω τον Μανώλη & τον αδερφό μου και μετά έκατσα με τον Παναγιώτη - τον Τότο - , το volci και την Ελένη σε ένα πακάγκι και στις 19:20 έφυγα. Πήγα στο Πόλις και έκατσα με τον Μανώλη και κάτι άλλα παιδιά μέχρι που ο Μανώλης πήγε σε μάθημα κι εγώ έμεινα με τον Στέφανο, τον Γιάννη και την Μικαέλα... Μετά ήρθαν άλλοι, έφυγαν οι προηγούμενοι και η ώρα περνούσε μέχρι που πήγε 21:00 και ήρθε ο Μανώλης και ο Κωνσταντίνος. Εντάξει, καλά πέρασα... Όχι σαν άλλες φορές, αλλά ήταν okay...
Και σήμερα το πρωί βγήκα για να δω πάλι τον Μανώλη, τον αδερφό μου & τον Λάμπρο.
Αν και είχε πολύ ήλιο... Πάντως κι εκείνοι με είδαν. Ο Μανώλης και ο Παναγιώτης βασικά σίγουρα με είδαν γιατί μου χαμογέλασαν κιόλας. Ο Λάμπρος δεν ξέρω αν με είδε... Γιατί κοιτούσε πιο πολύ κάτω και όχι τους γύρω του. Όπως κάνει πάντα. Ο κλασσικός βαρεμένος Λάμπρος.
Τέλος πάντων...
Εσύ είσαι κάπου και καθαρίζεις ένα μέρος με τους άλλους για να γίνει ένα party απ΄ότι κατάλαβα.
Anyways.
Ήρθε ο Παναγιώτης με κάτι άλλους και πάμε να φάμε κάπου (ωω ναι θα ανέβω πάλι στο καγκουρομηχανάκι του!!! xD)

Τα λέμε!
Μ.