Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

Because a heart that hurts is a heart that works

Ήταν μια λάθος υποσχεση; Ήταν υπόσχεση που δεν ήξερες αν μπορούσες να κρατήσεις και μέσα στον ενθουσιασμό σου έστειλες στα κομάτια και έκανες; Δεν ξέρω πια τίποτα. Απλώς περιμένω, περιμένω υπομονετικά να σβήσουν τα φώτα και να πέσει η αυλαία. Θέλω να δω ποιός είχε δίκιο τελικά. Κι ελπίζω για άλλη μια φορά να κάνω εγώ λάθος. Ελπίζω να μην είναι η μοναδική φορά που έχεις εσύ άδικο.
Πιστεύω σε σένα, πιστεύω σε όσα έχεις πει. Σε αγαπάω και θα σε περιμένω ακόμη κι αν μου πάρει μία ζωή. Όλο αυτό ξεκίνησε από κάτι υπερβολικά μικρό... Από έναν μικρό ενθουσιασμό για κάτι μυστηριώδες, άγνωστο.. Και μετά εξελίχθηκε σε ό,τι μεγαλύτερο μπορούσα να φανταστώ... Σε αγάπησα όσο δεν έχω αγαπήσει στην ζωή μου και είμαι πολύ ευτυχισμένη που ένιωσα όσα ένιωσα μαζί σου. Ποτέ δεν μετάνιωσα για τίποτα. Το μόνο που θα αλλάξω τον χειμώνα είναι να γίνω καλύτερη μόνο για σένα. Και αν πιστεύεις ότι μου έκανες κακό, δες πόσο καλό μου κάνεις. Με κάνεις να θέλω να αλλάξω, να γίνω κάτι καλύτερο, καλύτερος άνθρωπος, μόνο για σένα και για τίποτα παραπάνω. Με κάνεις να θέλω να σε κάνω ευτυχισμένο, και να το θέλω τόσο πολύ που είναι δεδομένο πως θα κάνω τα πάντα για να το κάνω. Με κάνεις να θέλω να γίνω το φεγγάρι στη νύχτα σου, που θα την φωτίζει. Δεν θα την αφήνει να μαυρίζει, παρά μόνο όσο πρέπει. Και όταν δεν θα με χρειάζεσαι, θα γίνεσαι μέρα. Που ακόμη κι αν το φεγγάρι δεν φαίνεται, υπάρχει. Υπάρχει μέχρι να με ξαναχρειαστείς και να έρθει η νύχτα.
Κι εγώ θα περιμένω. Μέσα σε ευχάριστο πόνο αναμονής, μέσα σε προσπάθιες αλλαγής. Θα είμαι εδώ. Και όταν θα έρθει ο χειμώνας, θα γίνουμε ένα και θα σε αγκαλιάσω ξανά όπως το φεγγάρι αγκαλιάζει την νύχτα.
Και δεν θα απογοητευτώ.. "Τίποτα δεν τέλειωσε, όλα τώρα αρχίζουν"
Όπως και να'χει και ψέματα να είπες δεν θα φύγω. Θα μείνω εδώ να σου δίνω όσα χρειάζεσαι, όσα έχεις ανάγκη, γιατί όταν χάσεις κάτι καταλαβαίνεις την αξία του. Κι εγώ τόσο καιρό δεν έβλεπα τι σημαίνεις για μένα, δεν έβλεπα πως νιώθεις, και έλιωνα λόγω άνευ αιτίας ύπαρξης πόνου που δημιουργούσε το γαμημένο μυαλό μου. Ενώ εσύ ήσουν εδώ, πάντα εδώ, μόνο εδώ. Κι εγώ φερόμουν εγωιστικά και δεν έβλεπα πέρα από την μύτη μου. Και ξέρω πως δεν θα μπεις ποτέ εδώ αν δεν σου το πω εγώ πρώτα... Αλλά αν τύχει και μπεις... Συγνώμη?

Μ

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα